Yeterli maddiyatım yok, yanıma gerekli hiç bir şeyi almamışım. Ama bu kötü değişimde yine bana haz veren ince hüzün var. o haz verici hüzüne tutunup histerik sanal benliğimi güldürüyorum. Burda olmak istemeyen benliğim ile burada yüzünde kocaman bir gülümsemeye bunları yazan bedenim nasıllar. Anksiyetem özgürlüğümün baş dönmesi. Gün geçtikçe gerilemiyorum, geride kalanlarım ileride. Gözlerimi kapatıp mavi ormanda bir nefes almak istedim fakat mümkün olmadı. Mavi ormanlar göz açıp kapayıncaya kadar yok oluyorlar. Hiç bir şeyin anlamı yok dedikçe anlamla doluyorum.
Taşıyamayacağım kadar anlam yüklenince kör keçi kafamdaki otla doymuyor.
Aylin Erol
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder